Johann Wigand

Johann Wigand (ur. 1523 w Mansfeld, zm. 21 października 1587 w Miłomłynie (Liebemühl)) – niemiecki teolog luterański, ostatni zwierzchnik diecezji pomezańskiej i botanik.

Uczęszczał do szkoły w Mansfeld, a po jej ukończeniu w 1539 wstąpił na uniwersytet w Wittenberdze, gdzie słuchał wykładów m.in. Marcina Lutra. Ze względu na niewystarczające fundusze po dwóch latach przerwał studia i udał się do Norymbergi, gdzie był przez trzy lata nauczycielem w Lorenzschule. Następnie kontynuował studia w Wittenberdze, z zamiarem zostania nauczycielem akademickim. Jego plany zniweczyła śmierć Lutra i wybuch I wojny szmalkaldzkiej (1546–1547). W 1546 roku został kaznodzieją w Mansfeld, ucząc jednocześnie w tamtejszej szkole. Kontynuował też studia botaniczne rozpoczęte jeszcze w Wittenberdze. W 1560 roku został profesorem na uniwersytecie w Jenie, następnie przebywał w Magdeburgu, a kilka lat później wrócił do Jeny. W roku 1575 otrzymał biskupstwo Pomezanii, później był także administratorem diecezji sambijskiej.

thumb|right|Strona tytułowa dzieła ''de [[Communicatio Idiomatum|communicatione idiomatum'']] Wigand opublikował wiele tekstów teologicznych, zabierał głos w wielu dysputach i polemikach o charakterze doktrynalnym i dał się poznać jako gorliwy obrońca konserwatywnego luteranizmu. Źródło: Wikipedia